بازم وقت غرغر و درد دل رسیده و به نوعی وقت نوشتن و درد دل کردن با شما
مصاحبه را ریجکت شدم، فوق العاده کار ریموت مناسبی بود که به سادگی فرصت کاری را از دست دادم. حقیقتش از ریجکتی ترسیدم بخصوص که الان که دارم میگردم میبینم کار حضوری کمه چه برسه به کار ریموت. بعد هم چندجا که اپلای کردم نامه ریجکتی گرفتم با وجود اینکه از لحاظ رزومه خیلی به اون کارها میخوردم. متاسفانه معرفی و داشتن رابطه تو امریکا حرف اول را میزنه. از یک طرف با دوست هندیم حرف میزدم و میگفت وضع کمپانیهای داروسازی خیلی بده و لی اف یا همون اخراج کردن کارمندها بشدت زیادشده و بدترین زمان برای پیدا کردن کاره.
فکر میکنم اشتباه کردم که پارسال افر کار تو اف دی ای را قبول نکردم و بجاش تو دانشگاه موندم. البته این مدت تقریبا از لحاظ بارداری و بچه داری خیلی راحت بودم اما به استرس بی کار شدن الان نمی ارزه. و حالم هم از این پروژه بهم میخوره. از اون طرف دانشگاه میخواد سریعتر پروژه را تموم کنم و کارم تا اخر ماه جون بیشتر نیست. چون دیگه منفعت مالی براشون‌نداره. راستین هم الان رو مرخصی زایمانه اما اون هم همچنان درگیر پیدا کردن کاره. برای اون سخت تر. من با این رزومه توش موندم چه برسه به اون که سایقه تحصیل یا کار توی امریکا را نداره.
امروز که بشدت نگران کار پیدا کردن بودم به برگشت به ایران فکر میکردم. امنیت کاری ایران. کار بدون دردسر داروسازی تو ایران، اما اوضاع داغون ایران سریعا پشیمونم کرد. برای خودم دارم مهلت میذارم اگه من و راستین تا اخر تابستون کار پیدا نکنیم بریم یک ایالت دیگه. شاید برم واشنگتن دی سی و سراغ کار کردن برای اف دی ای. اگه همچنان مایل باشن استخدامم کنن. دل کندن از نیویورک خیلی خیلی برامون سخته. شدید این شهر را دوست داریم. خصوصا الان که خونه تو جای خوبی هم گرفتیم.
منتظر پاسپورت پسرک هستیم تا بیاد و یکی دوهفته ای بریم کانادا پیش برادرم. خواهرم هم جدیدا رفته و شاید کانادا موندگار بشه. راستین میگه الان که کارم ریموته بیشتر بمونم تا کمی خستگی در کنم. شاید همین کار را کنیم و مدتی اونجا بمونم.
به دعا اعتقاد ندارم، اما انگار عادته. برام ارزو کتید زودتر وضعیت کاری هردو مون درست بشه که دیگه داریم میرسیم ته خط.
پ.ن. من بدشانسم؟ یا فکر میکنم بد شانسم یا بدشانسی را خودم میسازم؟ چرا این مهاجرت اونی نمیشه که میخوام. پس کی به ارامش و ثبات میرسیم؟
سلام آسمان عزیزم. تو اینستا باهات در ارتباطم، کلا فراموش کردم اینجا هم مینویسی و اصلا از اینجا شماختمت.
آرزو میکنم هر چه سریعتر یه کار فوق العاده پیدا کنی. بعضی وقتا یه کاری انقد توش مشکل پیش میاد و آدم اذیت میشه که واقعا میبره. اما در نهایت واقعا یه چیزی پیش میاد فرای انتظاراتمون. امیدوار بمون و تلاشت و بکن مطمئنم نتیجه درخشان خواهد بود. پسر عسلی رو هم ببوس
سامنه جان، دوست عزیز.
چه خوب که اینستا را هم داری و هم ظاهر و هم واقعیت زندگی منرا میبینی.
حقیقتش یک کوچولو بریدم و اینبار خیلی سخت میتونم امیدوارم باشم. اما صامت هم نمیشه موند. دیر یا زود مجبورم خودم را جمع و جور کنم و امیدوارم بقول شما دوستان اتفاق خوبی در انتظار باشه. مرسی
آسماان عزیزم کاش میشد بغلت کنم باهم ی دل سیر گریه کنیم ک چرا نمیشه ، بعد دوباره پاشیم شرو کنیم دنبال ی کار دیگه ی موقعیت دیگه
حمیده جون، واقعا احتیاج دارم. خیلی ناراحتم و ترسیدم. یک مصاحبه دوشنبه دارم برام ارزوی موفقیت کن.
سلام
من یه راهکاری که خیلی کمکم کرد این بود قبل از اپلای هرجا. اول میدیم ببینم ایرانی تو شرکت هست یا نه. اگرم نبود به همون خارجی ها تو لینکدین پیام میدادم. ایرانی ها خیلی کمک میکردن. و ریفرم میکردن. با اینکه اصلا رشتشون به من نمیخورد. مثلا یه شرکت من دنبال کار عمران بودم یه نفر از دپارتمان مکانیک هم منو ریفر کرد و به مصاحبه رسیدم. تقریبا از جابایی که با ریفر اپلای کردم ۵۰ درصدشون به مصاحبه رسید.
دلیل این کارم این بود که دیدم واقعا با اپلای الکی به جایی نمیرسم.
حالا این شاید به شما هم کمک کرد.
به قول یه دوستی 1000 تا جواب منفی هم مهم نیست. تو فقط به یه جواب مثبت نیاز داری.
ج عزیز، راهکارت خوبه. یعنی تنها راهش همینه. حتما امتحان میکنم ممنونم از توصیه ات.
جمله اخرت چقدر قشنگ بود
آسمان جانم باور کن فلسفه زندگی سراسر چالش هست، گذشتن از یکی و رسیدن به چالشی دیگر. به یقین رسیده ام که برای همه آدمها هست ولی به اشکال مختلف. وقتی به این باور برسی می دونی که با سپری کردن یک چالش، بعدی در انتظارته . با این پیش فرض به جای نا امیدی انگیزه برای گذار از اونها در آدم بوجود میاد .ضمن اینکه چون می دونی این روال برای همه هست پذیرش و درکش برای آدم راحتتر می شه. با تمام وجودم آرزو می کنم از این چالش هم مثل همیشه موفق بیرون بیایی. من به این باور دارم که تو می تونی عزیزم
مینو جان، واقعیتش ناامیدم و خسته. اینبار هنوز نتونستم خودم را جمع و جور کنم و از پس این چالش بربیام. اما شرایط مالی امون طوری نیست که وضعیت را هم ادامه بدیم ، با اینحال هنوز نتونستم خودم را جمع کنم.
عزیزم وقتی نمیشه یعنی اون چیز آسی که برات قراره اتفاق بیافته از راه نرسیده.
مطمین باش همه چی خوب پیش میره و این نگرانی ها کاملا طبیعیه. این که درست شد میرین مرحله بعدی. کلا ذات زندگی همینه همیشه در حرکت باشی و پویا
بهترینها در انتظارته
منم با تعریفت از زندگی کاملا موافقم. چالشهایی که هرگز تموم نشه… اما به قضا قدر معتقد نیستم، هرچند ته دلم خیلی دلم میخواست اینطور باشه.
آسمان جان ناراحت شدم که ریجکت شدی تو موقعیت کاری که خیلی میخواستیش واقعا متاسفم
در مورد دلیل رد شدن هم والا چی بگم! من تو نوشتن تزم همه جا رو نوشته بودم ما چون اصلا به نظرم مودبانه نیست هی بگی من من. بعد ادیتور به من میگفت مگه چند نفری تزت رو انجام دادی؟؟؟
در مورد بازار کار هم اینجا هم الان همین وضعیته! یعنی از شروع سال میلادی جدید یهو تب و تاب بازار کار خوابید. شرکت های بزرگ هم دارند دارن لی اف میکنند و خب تورم و افزایش سود بانکی هم مزید بر علت شده.
ولی دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور
روزهای خوب شما هم می رسه. امیدوارم به زودی بتونید هر دو کار مناسب پیدا کنید.
کانادا هم فرصت خوبی هست برای استراحت کردن از بودن کنار نی نی لذت ببر. به چیزهایی که دست خودت هست فکر کن و برای اونها برنامه بریز.
سلام صبا جون،
اره خودم هم خیلی از رد شدنم جا خوردم. هرچند حس کرده بودم که گند زدم و تاثیر مثبتی روشون نذاشتم اما چون به تخصص من میخورد میگفتم حتما تخصصم را در نظر میگیرن.
چه جالب که تو توی تزت هم همچین مشکلی داشتی. اینجا گفتن ما خیلی مصطلح هست، اما ظاهرا تو این مصاحبه چون بعضی سوالها را هم نمیدونستم طرف فکر کرده کار تیمی بوده و کار من نبوده. نکته دومش هم این بود خیلی با کلی گویی جواب دادم ووارد جزییات نشدم. چی بگم. خیلی خیلی حیف شد و کاری بود که خیلی میخواستم.
میدونی صبا وضعیت کاریمون کم کم داره تو روحیه هامون اثر میگذاره و سختی بچه داری بنظرمون مضاعف میاد. هردو احتیاج داریم چند ساعتی کار کنیم یا درس بخونیم یا کار اپلای کنیم اما همه وقتمون میره که گریه پسرک کولیکی را اروم کنیم.
برای کانادا داریم روزشماری میکنیم. راستین که میگه یک ماهی بمون. اون هم کم اورده…
راستی پیام خصوصیت را هم خوندم و موافقم و حتما اجرا میکنم.
ممنونم
سلام
دوست ندارم جملات کلیشه ای بگم اما وضعیت فعلی شما آرزوی خیلی هاست.
این دوران هم میگذره و روزهای شاد از راه میرسن. مطمئن باشید.
سلام دکتر
میدونم، اکه فرضا عکس از ظاهر زندگیمون بذارم میتونه ارزوی خیلیها باشه. یک خانواده شاد و خندون که با کالسکه از نقاط دیدنی نیویورک دیدن میکنن. اما هرروز با استرس کار پیدا کردن سرکردن سخته. چیزی که تو ظاهرمون ننوشته.
امیدوارم بعد از ۹ سال زندگی تو امریکا و دست و پنجه نرم کردن با سختیها روزهای پر ثبات شیرین هم برسه و مدتی راحت باشیم و بی استرس.
عزیزم
من تجربه خودم را از شیر دهی میگم بچه خواهرم کولیکی بود من با توجه به این موضوع اصلا غذایی غیر گوشت و مرغ با هویج و سیب زمینی نمی‌خوردم
کلا دور غذا و میوه های نفاخ خط کشیدم تا نه ماهگی نخود لب نزدم این تجربه من بود و پسرم دل درد کمتری داشت فقط ته ذهنت باشه
شاد باشی و سعادتمند
سلام مریم عزیز
ممنون از تجربه ات، پسر کوچولوی ما بیشتر شیر خشک میخوره و تفننی شیر مادر. اما انصافا چه رژیم سختی داشتی. واقعا زحمت کشیدی.