سلام
فردا ۲۴ ابانه، روز تولد برادری که سالهاست پیش من نیست و سالگرد ابان ۹۸، و سالگرد و ماهگرد و روزگردخیلی از جوونها که کشته شدن.
امشب داشتم وبلاگ گردی میکردم. پستی تو وبلاگ یکی از بچه ها دیدم که گله کرده بود چرا بعضی دوستان خارج نشین از اتفاقات این روزها نمینویسن. گفتم شاید شما هم مثل ایشون فکر میکنید که چرا اسمان چیزی در این مورد نمینویسه.
باید توضیح بدم که من انتخاب کردم تو کدوم پلتفرم در مورد مهساها بنویسم و تو کدوم نه. وبلاگ محیطی نیست که دوست داشته باشم بگم موقعی که مهسا بیمارستان بود اولین هشتگ را تو اینستا زدم. وبلاگ محیطی نیست که دوست داشته باشم بگم روزی نیست که در این مورد استوری نذاشته باشم. وبلاگ محیطی نیست که دوست داشته باشم بگم، روزی که واشنگتن اسکوار پارک رفتیم راستین سرما خورد و تا ده روز تبش قطع نمیشد و هنوز بعد ۴۰ روز سرفه میکنه و درمانمون شده یک مشت قرص و دارو که از ایران اوردیم.
وبلاگ محیطی نیست که بگم اون روز که راهپیمایی تو پل بروکلین بود رفتیم و یا گردهمایی زنجیره انسانی تو نیویورک اینطوری بود. و یا فلان حرکت را کردم و فلان پتیشن را امضا کردم و یا مقابل سازمان ملل کنار حامد اسماعیلیون ایستادم اما درست ندیدم که باهاش عکس بگیرم.
من دوست ندارم توی ویلاگم بنویسم که روزانه چند ساعت اخبارها و تحلیلهای خبری را یک به یک مرور میکنم، برای من هرچیزی جایی داره و وبلاگم را برای این جور فعالیتها انتخاب نکردم.
دوستان همدیگه را قضاوت نکنیم، چه بسا که من نوعی که تو وبلاگ یا پلتفرمهای دم دستم چیزی نمینویسم از شمای نوعی که از دیگران سوال میکنید فعال تر بودم یا شایدم نبودم. مهم اینه هرکسی مطابق وجدانش عمل کنه و من پیش وجدانم راحتم.
من دیدم شما اینستات کاملا به وقایع ایران اختصاص دادی استوریهای شجاعانه ای میذاری که واقعا قابل تحسینه
اتفاقا حوشحال شدم که توی وبلاگ نمینویسی چون من به شدت سیاسی هستم و خودم ساعتها اخبارو تو تلگرام و اینستا و ماهواره پیگیری میکنم وقتی توی وبلاگ روزمره نویسی باشه واقعا تمدد اعصاب و آرامشه البته نطر منه در ضمن شما صداقت خاصی داری که اصرار به اثبات به مخاطب نداری ولی شخصیتت برای من قابل احترامه دوستان احتمالا از میزان فعالیت اینستاگرامت خبر ندارن...مرسی که با وجود دوری از وطن دلت اینجاست
مریم عزیز، لطف داری. وبلاگ و اینستا هردو بخش کوچیکی از زندگی من هستش. من تو اینستا و توییتر فعالیت کوچیکی دارم، شاید یکی همین فعالیت تو دنیای مجازی را هم نداشته باشه اما حرکتهای مهمی تو دنیای واقعی برای کشورش برداره. حرف من اینه راحت نباید ادمها را قضاوت کنیم، مرسی از شما که همراه من هستید
آسمان عزیز ممنون که اینقدر تو کامنتها خوب گفتی . واقعا واقعا حرف دل من را زدی. نمیدونم چرا خیلی ها فکر میکنن اونی که خارج اصلا دغدغه ای نداره و کشورش واسش مهم نیست. آیا همه باید ت فضای مجازی فعال باشند. اون مهاجر تو خارج از ایران اینقدر که میتونه با کارها رفتار و اعتقادات انسانی در شناساندن کشورش تاثیر داشته باشه نمیتونه تو فضای مجازی موثر باشه. تو خوب میفهمی چی میگم. وقتی به واسطه تمام کیفیتی که داری چه حسی بهت دست میده وقتی ازت میپرسن کجایی هستی و تو ایران را برای اونها و برای اولین بار نشون میدی. وقتی طرف فردا میاد میگه دیشب رفتم راجع به ایران خوندم و چه بحثهایی میکنه. این خودش به اندازه دهها تظاهرات و راهپیمایی ارزش داره. نمیدونم وبلاگ مهسا را میخونی یا نه ولی پست آخری که گذاشته بود واقعا دردناک بود و مشکل اصلی ما همینه که فقط قضاوت میکنیم و فکر میکنیم که درست فکر میکنیم .ممنون ازت به خاطر حمایت‌هایی که از وطن کردی آگاهانه و دلسوزانه.
رویای عزیز، کاملا میفهمت و بنظر من تا همین الان هم ایرانیهای خارج از کشور بعنوان یک اهرم در کنار ایرانیهای داخل ایران بودن و هستن، اصلا مگه چطور این تجمعات تشکیل شده و میشه؟ با حضور ادمهایی مثل تو و من. همگی میدونیم جقدر مهمه که جامعه جهانی امادگی یک انقلاب را پیدا کنه و از اتفاقات داخل ایران با خبر بشه. و بنظر من بچه های خارج از کشور بخوبی این اگاه رسانی را انجام میدن، قرارنیست همه پست و نوشته به زبان فارسی بذاریم تا جهان ببینه و حرکت مفیدی انجام بشه. تنوع حرکتها و اگهی بخشیها لازمه. واقعا یک پست تو وبلاگ ادم خارج نشین روزانه نویس به زبان فارسی اثرگذارتره یا حرکتی که میکنه، پتیشن، صحبت با سناتور، اگاهی رسانی از طریق دانشگاه، تجمعات؟؟
من مهسا را نمیشناسم ووبلاگش را نخوندم اما اگه ناعادلانه قضاوت شده واقعا براش متاسفم.
آسمان جان در آخر جوابت گفتی بحث را شخصی نگیرم و در مقام مباحثه درنظر بگیرم. اما چون به پستم اشاره کردی دوست دارم این را اضافه کنم، دقیقا قسمتهایی از پاسخت همان چیزهایی هست که من هم در کامنتهای همان پست نوشته بودم، دقیقا گفته بودم من حتی نمیگم همه باید بروید اعتراضات یا همه باید مخالف باشند، به هرحال هر کسی هرجوری دوست داره زندگی میکنه و موظف نیست به من یا در وبلاگش گزارش بده(اینها را در همان کامنتهای پست نوشته بودم و تو کامنت قبلی ننوشتم که تکراری نشه، اما خب دیدم دقیقا تو همینها را در جواب من گفتی)، خلاصه من با این قسمتش مشکلی ندارم اما اون چیزی که اذیتم می‌کرد و هنوز هم به جد بهش به نگاه انتقادی نگاه میکنم آدم‌هایی هستند که از هر گونه، میگم هرررررر گونه اشاره ای به این اوضاع تعمدا خودداری میکنند، حتی تو یه کامنت نوشتم به نوعی همه چیز را حذف میکنند که اگر یه مورخی بیست سال دیگه این روزانه هاشون را بخونه حتی یک هزارم هم نمیتونه بفهمه در اون دوران همچین اتفاق های اساسی رخ داده بوده. شاید تو این حذف تعمدی را منطقی و قابل قبول بدونی اما برای من پذیرفتنی نیست و البته که هیچ وقت نمیرم بهش پیام بدم که تو باااااید در این خصوص نظر بدهی:) منظورم اینه متوجه این موضوع هستم که همچین حقی ندارم اما میتونم نسبت به حسم به این آدم‌ها در صفحه خودم بنویسم.
ببین اصلا تو در جلگه ی اون افراد نیستی، فقط به قول تو چون مباحثه دو تا آدم بالغ بود بدون اینکه نسبت به تو شخصی باشه برات توضیح دادم.
*اینکه گفتم اگر نخواستی تایید نکن. از این بابت بود که فکر کردم شاید دوست نداشته باشی صفحه ات جای بحث و یکی به دو کردن در این مورد باشه.
زری عزیزم، تعدادی از کامنتهای پستت را خوندم، اما بیا مطابق این مثل انگلیسی به این تفاهم برسیم که هم نظر نیستیم. من فکر میکنم خیلی عجیبه که ادمی تو ایران زندگی کنه و نظری نداشته باشه و بی تفاوت باشه. کلا بنظر من ادمها بخاطر ذات اجتماعی بودنشون خواسته یا ناخواسته نظرات خودشون را نشون میدن، حتی اگه این نظر ترس از دست دادن یا ترس از سرکوب باشه.
متمایزترین مساله ای که متفاوت فکر میکنیم اینه که ادمی که تو بجاش زندگی نمیکنی و نمیدونی صبح تا شب چه کارهایی را کرده را قضاوت میکنی که چرا همچین فردی تعمدا هیچ اشاره ای به موضوعات نمیکنه، بنظر من واقعا ما نمیتونیم کسی را قضاوت کنیم، نمونه دقیقش من نوعی. تو این مدت دوماهه دوسه تا پست گذاشتم و تعمدا هیچی درمورد این قضیه ننوشتم، اما باور کن همین امروز موبایلم از دستم درنیومده و یکساعت نتونستم کار کنم از بس اخبار را دنبال کردم اما اگه پست تو را ندیده بودم و این جوابیه نبود، پست بعدی من درمورد بچه داری و یک مساله روزمره دیگه بود.یعنی بقول خودت اگه یک تاریخ دان بیاد پستهای منرا بخونه هیچ نشونه ای از این دوماه تو نوشته های من پیدا نمیکنه اما ایا بنظر تو اینکه من چه جور پستی میذارم میتونه معیار خوبی برای قضاوت من باشه؟ بنظر من اون تاریخ نگار هم میدونه که کجا باید دنبال نشونه ها بگرده و نشونه ها انقدر فراوون هست که پیداش کنه. بازم ممنون از این بحث. احتمالا بعد این پست من باز هم برگردم سر روزانه نوبسی اما همینطور که گفتم این وبلاگ یا وبلاگ ادمهای دیگه فقط برش خیلی کوچکی از زندگی افراده و نباید معیار شناخت ادمها باشه
آسمان جان روح برادرت شاد.
حدس میزنم پست من را خوندی.در مورد اون پست بین کامنتها مطالب خوبی گفته شد و من هم دقیقا گفتم منظورم چه افرادی هستن، بنظرم دوباره گویی نکنم اگر اشاره ات به پست من هست و‌اگر کامنتها را نخوندی خواهش میکنم بخونشون.
یکی از دوستان هم کفت بعد از قضیه قا - سم سلی مانی یه موضوعی مطرح شده در توییتر به اسم … چک. میگفت هر کسی تو اون دوران و همراه با اون قضیه هواپیمای مسافربری اکراین هر موضعی گرفته باشه دقیقا نشون دهنده ی خط مشی اون هست. بنظرم وبلاگها هم خالی از این موضوع نیست، آسمان جان من نمیگم همه باید در این مورد بنویسند اما افرادی که تعمدا این موضوع را از فضاهای نوشته شون حذف میکنند ، با هر کیفیتی ولو در حد یک اشاره که همچین اتفاقی افتاده فارغ از تعیین دیدگاه خودشان، مطمئنا بر حسب تصادف این اتفاق نمیافته بلکه آگاهانه و عامدانه هست و من به خودم حق میدم قضاوتشان کنم:)
من از اینهمه دقت در حذف و به نوعی انکار این اتفاق ها و رخدادها شاکی شدم. به قول یه مطلبی که تو تلگرام خوندم نوشته بود رخدادی که در موردش حرف زده نشه و نوشته نشه محکوم میشه به دروغ بودن.
* اصراری به تایید و انتشار کامنتم نداره، هر جور دوست داشتی عزیزم.
سلام زری جان ممنونم.
بله این پست را بخاطر پست خودت و نظر احتمالی کسانی که مثل خودت فکر میکنن نوشتم و چرا باید تایید نکنم؟
ببین زری جان، شما تو وبلا گت نوشتی، اینستا را فعال نکردی، توییتر چی؟ در حال حاضر این دوتا پلتفرمی هست که بشدت داره تو این دوران فعالیت میکنه و مفیده. صفحه اینستاتون خصوصیه یا بازه.چقدر عضو دارید؟ چقدر تو این دوتا پلتفرم فعالیت کردید و میکنید. پلتفرمهای دیگه چی؟ اصلا جدا از حرف و شعار، چقدر تا حالا تو تظاهرات شرکت کردید. چرا تو پستتون از اینکه تو کدوم تظاهرات شرکت کردید ننوشتید. چقدر تو اعتصابات فعالید، کار و فعالیت را کنار گذاشتید؟؟ میبینی زری جان، جواب این سوالات اینه گزارش فعالیت زری به اسمان و‌بقیه ربط نداره. زری اون کاری را که صلاح میدونه و برای کشورش و مردمش مفید میدونه انجام میده. شاید زری لیدر بعضی حرکتها باشه باید برای چی تو وبلاگش و برای اسمان یا حتی محل کاریا جاهای بی ربط ازش بگه؟
زری حرف من این نیست بی تفاوت باشیم. حرف من اینه حق نداریم نوع فعالیت را برای هم تعیین کنیم. ایا مطمئنی چون یک پست تو صفحه ات نوشتی و جواب نظرات مختلف را دادی بیشتر از من که تو‌وبلاگ در مورد این قضایا نمینویسم فعالیت میکنی و‌مفید بودی؟ اصلا مگه میشه فعالیتها را با هم مقایسه کرد.
در کل اینطور بگم زری، وبلاگ همه زندگی یک فرد نیست. برشی از زندگی یک فرده. وبلاگی که روزانه نگاری میکنه میتونه از فعالیتهای این روزهاش هم بگه میتونه هم نگه. به من خواننده ربطی نداره، من از کجا میدونم و میتونم قضاوت کنم اون فرد روزش را چطور گذرونده. شاید هرروزش تو اجتماعات میگذره برای چی باید همه فعالیتهاش را بنویسه و توضیح بده؟ مگه اینکه از وبلاگش از این منظور استفاده میکنه. مطمئنا فردی که عمل میکنه پلتفرمهای خودش را برای ارتباط گیری و اثر گذاری داره . کلا زری جان چقدر به شعار و حرف زدن معتقدی چقدر به عمل کردن؟ فکر میکنی چقدر تو این مسیر قدم مفید برداشتی. این سوالیه که نه به من بلکه باید به خودمون و تنها به خودمون و وجدانمون جواب بدیم، لطفا بحث را شخصی نگیر، چون واقعا دوستت دارم، درواقع مباحثه دوتا ادم بزرگسال هست.
سلام
در این اوضاع آشفته مملکت به نسل جوان حق بدین که بر اساس احساساتش تصمیم بگیره و از کسانی که خارج از این دایره پرآشوبند و احساس امنیت بیشتری دارند انتظار بیشتری داشته باشند.
اما درنهایت این وبلاگ شماست و حق دارید هرچیزی که دوست دارین توش بنویسین یا ننویسین
من هم کلی مشکلات توی زندگیم دارم که دلیلی نمیبینم اسمی ازشون توی وبلاگم بیارم
سلام دکتر،
بنظر من هر ایرانی هرجای دنیا باشه، ایرانی هست و وظایفی داره و صد درصداگه پیوندی با ایران داشته باشه نمی تونه بی تفاوت نسبت به موضوعات داخل ایران باشه. همینطور که تو ۱۵۰ کشور مختلف دنیا تجمعات بزرگی برگزار شد و میشه، تجمعات نیویورک روبروی سازمان ملل و موقع حضور رییسی و‌‌قبل از تجمعات بقیه کشورها شروع شد. و خیلیها از جمله من و همسرم رفتیم. اما اینکه کسی نوع فعالیت را برای کس دیگه ای تعیین کنه، این خارج از عدالته.
دقیقا درست میگید تو وبلاگ هرکسی انتخاب میکنه که راجع به چه موضوعی حرف بزنه، یکی از وبلاگ استفاده میکنه که مقاله ای اجتماعی سیاسی بنویسه چون دانشش را داره و دراین مورد مطالعه میکنه یکی مثل من فقط از بخشی از نگرانیهای کاری و‌روزانه اش مینویسه همینطور که تو ده سال گذشته نوشتم.
مهمتر اینکه من ادمی نیستم که وقتی دانش موضوعی را ندارم بیام نظریه بدم و اصلا اهل شعار هم نیستم، ادمها با نیت و عملشون میتونن قضاوت بشن اونهم بخاطر خطاهاشون. کلا من ادمهایی که فقط حرف میزنن و خوب شعار میدن و اما از عمل خالی هستن را نمیفهمم. البته شخص خاصی را نمیگم و کلی میگم