ایام عید 92 بود که با مقوله وبلاگ اشنا شدم. سر کار میرفتم و داروخانه خلوت بود. ارشیو اولین وبلاگ را بلعیدم. نوشته های دختری که به اتریش کوچ کرد و پرستاری خوند و زندگیش را تو اتریش از نو ساخت. نهایت ارزوی من. اون روزها مستاصل بودم. پرونده مهاجرتمون به کانادا بسته شده بود و هر مسیری برای مهاجرت میرفتیم به در بسته میخوردیم. اسون نبود. ماهها وقت و زمان و انرژی و امید و بعد به در بسته خوردن. میشه گفت سال 91 و 92 از سخت ترین سالهای زندگیم تو پروسه مهاجرت بود. کلا تو سالهای زندگی تو ایران ،سال سخت زیاد داشتم.جالبه بدونید مشکل من نه مالی بود نه خانوادگی نه شغلی. مشکل من خودم بودم. دنبال شادی و رضایت از زندگی میگشتم ، دنبال هدفی که به زندگیم معنا بده. سرگشته و گمشده به هر دری میزدم. تا اینکه مهاجرت شد هدفم. دیگه چیزی نمیدیدم جز رفتن. چیزی نمیخواستم جز یک روز زندگی خارج از ایران و.... بلاخره اومدم. دوسه سال اول شد دست و پا زدن تو اقیانوس مهاجرت و روبروشون با امواج سهمگین مشکلات. هر قدم ساده. هرمساله پیش پاافتاده میشد موجی بزرگ و ما بودیم و گذشتن از اون موج. چندسال بعدش شد زمان انطباق. شنا کردن را یاد گرفته بودیم . میدونستیم با شنا میشه از موجها گذشت. کم کم یاد میگرفتیم تو فاصله موجها میشه از تابش خورشید روی پوستمون لذت ببریم. دیگه میدونستم موج چند مرحله داره . اول میبینیش. اون موقع باید انرژیت را جمع کنی و برای گذشتن از روش اماده بشی. بعد مرحله برخورد میرسه. اونموقع فقط و فقط باید شنا کنی و بعد به خودت می ایی و میبینی روی امواج سواری وبعد موجه که داره دور میشه. اون فاصله ای هست که میتونی از نور خورشید، نسیم و باد لذت ببری. امسال بود که یاد بی هدفی اواخر 20 سالگیم افتادم. اون زمان که با هیچی شاد نمیشدم و دنبال رضایت درونی میگشتم. دیدم دارم از زندگی لذت میبرم. دیدم ته دلم روزهایی هست که شادم. روزهایی که بی توجه به زمین و زمان یک لبخند پهن تو قلبم دارم. اینجا بود که فهمیدم مدتی هست گمشده ام را پیدا کردم. در واقع شادی را پیدا نکردم. شاد بودن و شاد زندگی کردن را یاد گرفتم. فهمیدم اقیانوس زندگی و موجها همیشگی است. خاصیت اقیانوس همینه. شاید هم همین موجهاست که بهش معنی میده. مهم اینه که طرز برخورد با موج را بلد بشی. مهم اینه که از شنا کردن لذت ببری. و مهمتر اینه بدونی میشه تو فاصله بین موجها چشمهات را ببندی و از تابش نور افتاب و باد روی صورتت لذت ببری.
وای چقدر این پستتون عالیه
من سال اول رو تموم کردم تو این پروسه و داشتم به همین مضمون لدت بردن از تابش خورشید بین موج ها فکر میکردم
ایشالله که فاصله بین موجهای زندگیتون بیشتر و بیشتر بشه و از زندگی و تابش خورشید بیشتر لذت ببرید
فکر میکنی اگر ایران میموندی الان به این نتیجه در مورد شادی و رضایت رسیده بودی؟
حقیقتش زری جان نه، من سالها بود از زندگی تو ایران ناراضی بودم، عین شش هفت سالی که پروسه مهاجرتمون طول کشید بیصبرانه منتظر بودم از ایران برم و هیچ خوشی و شادی ته قلبم را شاد نمیکرد( البته اشتباه هست) ، من غیر منطقی تو ارزوی رفتن گیر کرده بودم پس بذار از مدل منطقی اش یعنی راستین بشنوی. ازش پرسیدم، جوابش اینه: نمیدونم، احتمالا نه اما مهم اینه که از انتخابم الان راضی و خشنودم و‌میگه در مورد چیزی که اتفاق نیافتاده نمیتونم نظر بدم
خلاصه اینها حرفهای راستین بدون کم و کاست بود
منم دنبال رضایت هستم .فقط همین
باید ببینی ته ته قلبت چه کاری هست که دوست داری؟ انجام کاری که دوست داری رضایت و شادی میاره
بسیار زیبا نوشتید.
ممنونم محمد عزیز
سلام آسمان جان.
وبلاگ جدید مبارک.
شادی و رضایت از زندگیت بیش باد
مرسی صبا جونم، ایشالله، میدونی این دوهفته پیش رو مهمترین دوره زندگی مهاجرتی ما هست، امیدوارم همینطور بشه که گفتی
سلام
نمیدونین چقدر خوشحال شدم
دیگه لازم نیست هی فیلترشکنو باز و بسته کنم
سلام دکترجان، اخرش منرا هم بلاگ اسکایی کردید:) اولش نمیدونستیم بلاگ اسپات تو ایران فیلتره، نصف ارشیو را که راستین منتقل کرد دیدیم ای داد بیداد اینکه تو ایران فیلتره.
جدا از شوخی ممنونم از راهنماییهاتون
چقدر خوب توصیف کردی مهاجرت رو. خیلی خو ب بود.
سلام جودی جون. خوش اومدی. ممنونم :)