خوب فصل ازمایشهای منم شروع شد و مترو سواری و بالطبع بهترین زمان برای نوشتن. دارم میرم دانشگاه مصاحبه با یک دانشجو، یادش بخیر اولین باری که من رفتم پیش استادم تا منرا برای ازمایشگاهش قبول کنه.
خوشبختانه استرسهای اولیه کار با اون پروفسور تو استرالیا و اینکه چطور کار را هندل کنم برطرف شده و دارم میافتم رو غلطک. شاید هم بهتره بگم کارها را میندازم به روش و سیستم خودم.
دیگه اینکه من و راستین تصمیم جدی گرفتیم که خونه را عوض کنیم، بین بروکلین و منهتن گیر کرده بودیم. منهتن از این نظر خوبه که پات را میذاری بیرون چندقدم پیاده روی و میرسی به اب، چند قدم دیگه راه میری میرسی به سنترال پارک، خیابونهای شلوغ و پر رفت و اومد. اما هزینه اجاره خونه خیلی بالاست. یعنی عملا اگه هردو کار خوب داشته باشیم، نصف درامد ماهیانه امون را باید بدیم تا یک اپارتمان دوخوابه کوچیک تمیز اجاره کنیم. زیر این قیمت ممکنه اپارتمان پیدا بشه اما قدیمی و کهنه و تاریک و بدون نوره. اینرا درنظر بگیرید که ساختمونها ممکنه خیلی بهم نزدیک باشه که نمای پنجره شما میشه ساختمان دیگه( مثل بعضی اپارتماتهای تهران) و خونه های قدیمی هم پنجره های خیلی کوچیک دارن و اکثر ساختمونها تو نیویورک هم قدیمی ان. خلاصه تصمیمون شد یک اپارتمان تقریبا مثل اپارتمانهای ایران که تمیز هستن اما تو بروکلین اجاره کنیم، اینرا بگم تو نیویورک همچین اپارتمانی لاکچری و عالی حساب میشه( البته درحد قشر متوسط) کاری به اپارتمانهای میلیونی مخصوص پولدارها که تو فیلمهای هالیوودی میبینیم ندارم. تا مترو به ایستگاه نرسیده بگم، خبرهای مهسا را ما و ایرانیهای اینطرف جدی دنبال میکنیم، متاسفانه راستین هنوز کار دلخواهش را پیدا نکرده و فعلا مشغول کار موقته.
آسمان جان در مورد مالیات خونه، اگر درآمد شما در حدی باشه که کفاف زندگی را بده و جز قشر پر درآمد نباشی، باز هم مالیات خونه را باید بدهی؟ خب اگر اینطوریه پس چه توجیهی داره مردم خونه بخرند؟
زری جان، مالیات برای همه هست. ما رو همه چیز، از خوراک و پوشاک مالیات میدیم. ۲۰-۳۰٪ هم مالیات روی حقوق میدیم. درمورد خونه هم بستگی به قیمت خونه باید مالیات بدیم. جزییات این جور چیزها را راستین خیلی خوب میدونه من خودم را درگیر کارهای اداری نمیکنم اما درکل برای همینه که خیلیها تو امریکا دنبال خونه خریدن نیست. چون اول از همه حکم سرمایه گذاری نداره، یا رشدش خیلی کمه، دوم هزینه های زیادی از جمله مالیات و هزینه نگهداری و تعمیرات و اگه هم اپارتمان باشه، هزینه های مربوط به ساختمان را داره.
اره من یادمه اون موقع ها که مصاحبه میرفتی و وقتی اولین آزمایشگاه را گرفتی چقدر همه اینجا برات خوشحال شدیم:)
بنظرم وقتی ماشین باشه چه عیبی داره آدم اطراف شهر خونه بگیره هم ارزون‌تره و هم تمیزتر و اصلا خلوتی بنظرم حااااال میده، به خرید خونه نمیشه فکر کرد؟ اینطوری زور داره بخش زیادی از حقوق بره برای اجاره:( بنظرم یه کم تحقیق کن ببین خرید خونه چطوره؟ حالا یه کم اینطرف اونطرف تر هم باشه ارزشش را داره پولتون را با خرید خونه سیو کنید.
موفق باشی عزیزم
چقدر خوبه که تموم این مدت همراهم بودی زری جان
واقعا حس خوبیه که اینقدر خوب منرا میشناسی. راستش زری جان قصد داریم خونه بخریم اما فعلا باید برای پول پیشش پس انداز کنیم. و البته یک اپارتمان کوچولو هم ایران داریم اونرا بفروشیم برای پول پیش. اینجا کلا خونه و ماشین جنس سرمایه ای نیست. و خرید و فروش هم براحتی ایران نیست. برای همین بهتره مطمئن بشیم محل کار هردومون ثابته و قرار نیست شغلمون تغییر کنه بعد بریم بسمت خرید خونه. اینرا هم اضافه کنم خونه ها اینجا مالیات داره. یعنی حتی اگه قسط خونه ات تموم بشه اما مالیات اون سال را که مبلغ بزرگی هم هست ندی باز خونه را ازت میگیرن. 
مرسی
آسمان ی سوال شخصی بپرسم؟ شما اگه الان ایران بودی با توجه به اینکه داروسازی و قشر پزشک و داروساز جزو افرادی هستن که بالاترین درآمدها رو دارن ت بهترین خونه ها زندگی میکنن هیچ وقت تا حالا فک کردی اگه ایران بودی شاید رفاهت بیشتر بود یا اینکه جای بهتری زندگی میکردی
سلام حمیده جون، قبلا گاهی این فکر سراغم میومد اما الان هرچی میگذره از انتخابم بیشتر و‌بیشتر راضی ترم. مادیات مهمه، اما احساس ارامش و رضایت از زندگی مهمتره. نمیگم که الان دلم خونه بزرگ نمیخواد!چرا میخواد اما اینجا نه تو ایران. تنها چیزی که اینجا خیلی اذیت میکنه دوری و مسافت بین ما و خانوادهامونه
آسمون جان شما اولش سلف فاند رفتید؟ بعد چقدر وقت تونستین فاند بگیرید و این که چطوری ؟ به نظرت راحته این کار؟
سلام بله اولش من سلف فاند رفتم، بعد از سه ترم شهریه ویو شد و درحد خیلی کمی استایپن دادن که اصلا برای زندگی تو نیویورک کافی نبود. اصلا راحت نبود اگه ارشیو من مربوط به سال اول و دوم مهاجرت را بخونید میبینید چه پدری ازمون دراومد.
خیال خام پلنگ من به سوی ماه پریدن بود
و ماه را ز بلندایش به روی خاک کشیدن بود
پلنگ من دل مغرورم پریدو پنجه به خالی زد
که عشق ماه بلند من ورای دست رسیدن بود
من و تو آن دو خطیم آری موازیان به ناچاری
که هر دو باورمان زاغاز به یکدگر نرسیدن بود
گل شکفته خداحافظ اگرچه لحظه دیدارت
شروع وسوسه ای در من به نام دیدن و چیدن بود
شراب خواستم و عمرم شرنگ ریخت به کام من
فریبکار دغل پیشه بهانه اش نشنیدن بود
اگر چه هیچ گل مرده دوباره زنده نشد اما
بهار در گل شیپوری مدام گرم دمیدن بود
چه سرنوشت غم انگیزی که کرم کوچک ابریشم
تمام عمر قفس می بافت ولی به فکر پریدن بود
حسین منزوی
ممنون بابت شعر، ادمی به امید زنده است و تلاشها راه تحقیق ارزوهاست. کمتر پیش میاد زندگی کاملا بروفق مراد باشه. و همه ما با مشکلات و غمها و لیستی از ارزوها زندگی میکنیم
سلام ببخشید یه سوال داشتم
شما میخواستین اپلای کنین قبلش استاد بهتون پذیرش داده بود؟
چون من هر چی ایمیل میزنم کسی جواب نمیده.
میخواستم بدونم میتونم همینطوری اپلای کنم؟
دانشگاه ما احتیاج به پذیرش سوپروایزر نبود اما تایید دایرکتپر دانشکده را لازم داشت، ناامید نشید، دنبال دانشگاه تاپ و یا استادهای خیلی تاپ هم نباشید. رزومه خوبی درست کنید، اطلاعات بگیرید درمورد نامه نگاری. حتما میتونید استادی را پیدا کنید
سلام
پیشاپیش مبارکه
امیدوارم خونه خوبی پیدا کنید و زندگی خوبی توی اون داشته باشید.
سلام
مرسی، خودمون که خیلی ذوق این حرکت را داریم و ایشالله خونه خوب و مناسبی گیرمون بیاد